Z teatrem jest tak, że wchodzimy tam pełni oczekiwań, ciekawości, obaw i niewiedzy.
W życiowym teatrze wchodząc nie zdajemy sobie sprawy, jak dużej integracji, dobroci i empatii nam potrzeba.
Stawiamy jako pierwsze egoizm, pragmatyzm, cynizm oraz głupotę (czy jak kto woli show). Wierzymy, że to te cechy powiodą nas do głównej roli, szacunku etc.
Idea współpracy dziś wprowadzana, opiera się na tym, że razem współpracujmy to zarobimy więcej, czyli więcej zarobi każdy z was. Odstawiane jest na bok dobro ogółu.
Nam będzie potrzebne dobro ogólne – publiczności i aktorów (Reżyserów i scenarzystów zostawmy na osobny wątek).
wzajemna nie korzyść, a radość spełnienia i dalsze działanie dla nowego celu, nowej roli, będzie istotne z jednego względu. Życiowy progres. Brak obaw przed teatrem i w nim. Brak niewiedzy i szacunku do teatru. Tego kategorycznie należy się wyzbyć. Wejdźmy do teatru wszyscy, a nie pojedynczo. Pracujmy w zespołach, grupach, a nie indywidualnie.
Tę myśl będę musiał rozwinąć w późniejszym czasie dla większej przejrzystości i zrozumienia.